Mijn achterwiel zoekt naar grip in de glibberige bocht. Ik drift wat weg, uit schrik trek ik mijn fiets recht, ik drift nog meer. De stoeprand komt gevaarlijk dichterbij, de mevrouw die onder de paraplu ons toe staat te kijken doet een stapje naar achter. Ik kijk haar recht in de ogen aan, in mijn ogen zal ze angst lezen….
Langs de weg zie ik mensen fietsen. Ze fietsen daar gewoon, alsof het nooit anders geweest is. Ze genieten van de ochtendzon en de uitgestrekte weides. Dan denk ik aan de oneerlijkheid. Zij mogen fietsen, jij niet meer. Nog steeds kan ik het niet geloven. De gedachte dat ik je nooit meer zal zien fietsen is onwerkelijk. Wat was de…