Weilanden. Achter dehoge mais rijden boeren heen en weer. Ik heb bewondering voor de harde werkers. De boer die in het gloren van de ochtend zijn dag begint en die pas eindigt wanneer de zon zijn laatste stralen uitspuwt. Ergens lijken we wel op elkaar. Ik en die boer. Onze kijk op het leven, de nuchterheid, het onwetende, het – soms – oneindige. Maar misschien nog wel het meeste vanwege onze liefde voor de omgeving.