Het was een warme dag in Spanje. Het liefst wilde ik mijn Hollandse huid bruinen op het Spaanse strand om vervolgens een duik te nemen in de golvende zee. Maar van de zee was er hier niets geen sprake, enkel de scherpe zon die het wegdek verhitte. Eindeloos zwart asfalt waar de renners van de Vuelta enkele uren later over…
Elke ochtend worden ze duidelijker zichtbaar. Liggend op mijn alsmaar zuurder wordende bovenbenen. Lijntjes, gebrand door de Spaanse winterzon. Het contrast tussen wit en gebroken wit wordt elke dag een beetje groter. Ze waren wit, spierwit. Ik keek door de huid van mijn benen heen. Geen schrijntje van een bruine gloed te herkennen. Geen glimmende benen als gestel maar enkel…